Nu Ngawangkong di Tepas Masigit

Gambar Dari Google

Ningali rupa masigit agréng tur sigrong téh mantak waas. Ingeut ka jaman baheula basa masigit masih kénéh di apit ku balong Aki Udung di kenca jeung jalan leutik di katuhu. Panto masigit ukur dua, hiji ti beulah kenca, nya ti arah balong Aki Udung pisan, ngahiji jeung tempat wudu, hiji deui nyaéta panto utama ti hareup masigit anu buruanna lega minangka batas masigit jeung jalan balaréa.

Ayeuna rupa wawangunan masigit baheula geus euweuh teu katingali tapak-tapakna acan. Balong Aki Udung, anu laukna sakali waktu dialaan ku kuring jang batur ngaliwet geus jadi téras marmer. Ceuk béja éta marmer sumbangan ti Kiai Pasuruan, nu sok sodaqoh kanu ngawangun masigit. Sabagéan urut balong salian dijadikeun jero masigit, dijieun tempat wudu caina tina lédeng. Kran cai aya kana tujuhna, sedeungkeun panampung cai tina torn nu muat cai sarébu litereun. WC dijieun dua, hiji keur awéwé, hiji keur lalaki dipisahkeun tembok manjang sapanjang paragi wudu.

Di béh katuhu baheula jalan ayeuna dipantoan. Jadi panto masigit aya tilu teu dua deui jiga baheula. Ngan katingalina jalan rada nyeumpitan, katarik ku masigit, cukup saukur motor ngaliwat. Tembok sawaréh diganti dijieun jandéla kaca bisa dibuka tutup.  

Buruan lega geus eweuh sabab masigit manjangan ka jalan nyesakeun tepas ukuran dua keramik jeung paragi neundeun sendal. Sok ingeut baheula keur leutik kénéh, luhureun buruan masigit sok dijieun panggung jang mentaskeun kabisa barudak. Mun ayeuna mah disebutna pentas seni meureun. Ieu acara pernahna dipidangkeun lamun méh muludan atawa rajaban. Sabulan méméh mentas kuring jeung sakabéh babaturan ngaji soson-soson latihan. Aya nu ngapalkeun bab-bab cara wudu, rukun iman, rukun islam, pupujian ka kanjeung nabi, tagonian, jeung sandiwara. Malah keur pantaran kelas genep kaluhur sok dititah pidato.

Teu burung ieu acara loba pikaseurieun. Sababna teu pira, ari keur latihan apal, pas waktu mentas di luhur panggung poho. Atuh penonton ger saleuseurian akey-akeyan bakat ku lucu. Pernah pas kuring anu mimpin poho kana anu arék dipintonkeun.

“Assalamualaikumwarohmatullohiwabarakatuh.” Can dijawab ku balaréa kuring geus ngomong deui.

“Sim abdi sareung réréncangan badé mertélakeun…” Teg poho. Lila pisan. Nu nonton geus surak jeung saleuseurian. Ti tukang, Ahmad batur kuring ngaharéwos, tapi sorana tarik pisan, haréwos bojong téa, karékam mikropon nantung di hareupeun. “…Nabi urang saréréa.” Atuh nu nonton tambah éak-éakan. Geus kitu mah breng wé kuring nembang babarengan.

Sabada solat magrib kuring ngahaja mandeurikeun manéh. Ngahaja hayang nepungan Haji Abdul, guru ngaji baheula. Kaayaan masigit simpé, tinggal Haji Abdul keur solat sunat bada magrib jeung kuring nu nungguan anjeunna. Masigit sakieu sigrong téh simpé, teu kadéngé sora barudak lulumpatan, silih lédotan, komo ngaji quran mah. Teu cara kuring baheula, lamun bada magrib kabéh barudak ngaraji, lulumpatan paheula-heula muru tempat quran. Bari ngadagoan guru ngaji rengsé wiridan kuring jeung babaturan pada boga gawé séwang-séwangan. Aya anu ngaderes ngaji, aya anu ngapalkeun susuratan, aya anu ngadon ngadu sarung, panco, atawa heureuy bari saleuseurian.

Bérés wiridan, barudak dibagi-bagi. Anu karék kelas dua és dé  kahandap, anu ngajina masih dihéjah, diwuruk ku Kang Barna, minangka wawakil Haji Abdul. Nu kelas tilu, opat. lima, jeung genep tapi ngajina can lancar dipisahkeun di juru masigit diwurukna ku Mang Ending. Nu kelas genep ngajina lancar ka luhur diwurukna ku Haji Abdul langsung. Réngsé ngaji, barudak és dé ka hadap sok diajar ilmu piqih jeung apalan susuratan Nu garedé ngaji kitab konéng sampé wanci solat isya.

Bari sasalaman Haji Abdul cumarita, yén barudak ayeuna mah waktu ngajina pindah bada solat asar di TPA. Malah kudu mayar sagala aya iuran tiap bulan. Béda jeung baheula. Sok karunya ka kolot budak nu teu bogaeun duit.

“Bapak mah jang sok narékahan supaya barudak téh ngaraji bada magrib siga baheula. Tapi geuningan hésé. Padahal bapa maha teu ménta bayaran sapérak-pérak acan. Tapi da nya kitu hésé geuning diajak kana bener mah. Barudak ayeuna mah bada magrib téh leuwih resep nagén hareupeun tivi nénjo film nu saban usik gunta ganti. Mun teu kitu, ngumpul bari maén handphone panganyarna.”

Kuring unggeuk, panuju kana pamadégan Haji Abdul.

Kaluar ti panto masigit kuring ngarandeg sakeudeung, ningali tepas lébar saukur tilu keramik ukuran ti puluh ka tilu puluh. Simpé geuning, euweuh jelema saurang-urang acan. Ramé sotéh sora mobil jeung motor bolak balik hareupeun masigit. Lamunan balik deui ka jaman heubeul. Lamun tas ngaji, bari ngadagoan wanci solat isya, sabab barudak gedé can réngsé ngaji kitab konéng, kuring arulin di buruan masigit. Sakapeung ucing-ucingan di jalan. Mobil, motor teu rabeung siga ayeuna. Malahan lamun bulan puasa, jalan aspal dipulas jadi lapak gobag, kaulinan anu jarang dimaénkeun barudak jaman ayeuna. Pulasna tina ampas karbit sésa ngelas menang ménta ti Mang Akim tukang las hiji-hijina di ieu kampung.

Lamun teu ulin kuring marilu ngawangkong di tepas masigit bati ngadéngékeun carita ti nu araya di didinya diantara Aki Uja, Aki Jaya, Aki Bahrum, Pa Kusnadi, Pa Jajang, Mang Ardi, pokona teu bisa disebutkeun ngaranna hiji-hiji. Dongeng rupa-rupa kayaning dongeng jaman revolusi, néwak bangsat, dongeng aki keur ngora, carita jurig, jeung réa-réa deui. Sora anu nyarita kadang sok patémbal-témbal jeung anu ngaji kitab konéng di jero masigit. Eureun sotéh lamun Kang Ujang ngaluarkeun sora emasnya nyaéta adan isya téa.

Carita atawa dongéng nu dipikareuseup kuring nyaéta dongéngna Aki Uja waktu jaman Jepang. Sihoréng urang Jepang mah sok mandi di Cipalih bari mamawa bedil, sok patunggu-tunggu. Mun aya limaan, nu tilu mandi nu duaan ngajaga bisi aya musuh. Kitu deui dongeng Pa Kusnadi alias Pa Engkus basa néwak bangsat hayam.

“Mun euweuh bapak mah geus modar tah éta bangsat téh diteunggeulan ku barudak.” Nyarita kitu bari asa manéhna pisan anu jadi pahlawan.

Sakapeung Pa Wadana milu nimbrung di tepas masigit. Ari Pa Wadana ngaran teugeusna Raden Haji Teja Wisastra. Ngomong soal pulitik. Baheula mah kuring teu ngarti-ngarti acan kanu diomongkeun. Pa Wadana pernah ngomong kieu,” Kahadé lembur urang mah tong kabawa sakaba-kaba. Tong nurutkeun Haji Aceng milih PPP. Itu mah béda lembur. Dulur-dulur urang kabéh aya di pamaréntahan. Jadi kudu nyoblos Golongan Karya nomer dua.” Basa kuring nanyakeun ka aki maké kudu milih nomor dua sagala kalah ka ngambeuk, “Budak leutik teu kudu nyaho pulitik.” Manahoréng pang aki kuring ngajawab bari ngambeuk aya patalina jeung kalungguhan aki sabagé ér té. Kuring karék nyadar basa kuring geus diajar pangajaran tata negara di és ém a.

Tepas masigit paragi ngawangkong tinggal carita. Kolot ayeuna, kaasup kuring bada solat magrib ngadon balik, molototan tivi. Ngabandungan KPK paraséa jeung pulisi, banjir, longsor di unggal lembur jeung kota, politisi korupsi teu boga ka éra, kajahatan dimana-mana, béja harga-harga kaperluan sapopoé nararaék atawa dialog adu tagog paembung-embung éléh. Lamunan ka usik ku ingeutan yén ayeuna aya ménbal dina tivi antara Persib Bandung ngalawan Arema Malang. Atuh teu dilila-lila. Suku buru-buru ngaléngkah ninggalkeun masigit sigrong ngan simpé euweuh pangeusina.